Op een oud omhaagd kerkhof in het centrum van Beek ligt het prachtige Bartholomeuskerkje. In een oorkonde uit 1286 wordt het kerkje voor het eerst genoemd. In dat jaar zou het zijn gesticht als kapel, behorend bij het klooster van Zyfflich, een dorpje net over de Duitse grens.
In een oorkonde van 1388 worden Arnolt Bonart en Johann van Drummen genoemd als rector van de kerk of kapel te Beke. In 1536 gaat het kapittel van Zyfflich over naar het naburige stadje Kranenburg. De kapel wordt een zelfstandige parochiekerk, opgedragen aan de heilige Bartholomeus. Aan het einde van de zestiende eeuw trekt de reformatie over Nederland.
In die tijd neemt het aantal katholieken in Beek-Ubbergen toe tot 700. Maar verzoeken om de bouw van een nieuwe kerk worden niet gehonoreerd, tot 10 oktober 1825. De parochie krijgt bij Koninklijk Besluit een gift van 6.000 gulden om een nieuwe kerk te bouwen.
Aan het begin van de twintigste eeuw wordt de toren onder leiding van de Nijmeegse architect Ludwig gerestaureerd. Vervolgens wordt de rest van het gebouw gerestaureerd, ontpleisterd en van nieuwe vensters voorzien. De kosterswoning wordt afgebroken. Getuige een gedenksteen in de muur wordt aansluitend het koepelvormige koor aangebouwd (1906).